Prolog

Te dwa słowa padające z Twoich ust, powodują drżenie mego serca, jak ziemia trzęsąca się z pod wybuchu wulkanu.  ~Nieznany.

Czuł każdy powiew wiatru, każdą kroplę potu i krwi opadających na ziemię.

Widząc tylko, na jedno oko, trzymając się za bolący bok szedł przed siebie, opierając się co chwile o jakieś drzewo.

  — Cholera, nie dam już rady… — Był wyczerpany.

W końcu pojedynek z Uchihą do łatwych nie należał, a jego brak przygotowania dawał się we znaki przez całą walkę.

Jednak chciał go pokonać. Chciał się zemścić na Itachim, za to, co mu zrobił. Ale nie był już w stanie.

Teraz znowu stał się zerem, nie potrafiącym zawalczyć o swoje racje.
Pokonał go Sasuke, chłopak, na którym miał wyładować cały swój gniew i frustrację. Postanowił, że tym razem go pokona i zemści się na Itachim, o ile nie będzie już za późno.
Lecz na razie, musiał jak najszybciej dostać się w bezpieczne miejsce i wypocząć. Co w tej wersji brzmiało całkiem mądrze, to wydawało się głupie. Blondyn ledwo stał na nogach, kaszlał krwią, a jego przyszyte ręce przestawały być z nim złączone, tracił w nich czucie.
Stóżki szkarłatnej mazi wiły się po jego nagim torsie, zakrywając w połowie otwartą, trzecią jamę.
Czuł za sobą czakrę, wiedział, że ktoś go śledzi, ale w takim stanie długo nie powalczy, i tak zginie. Był gotowy na śmierć, mimo to liczył na to, iż kiedyś zniknie z tego świata za pomocą własnej sztuki, a nie metalowego kunaia.

— Przecież, wiem że leziesz za mną. Wyłaź. — Oparł się o pień i momentalnie zjechał w dół, podrażniając plecy jeszcze bardziej. Ciche syknięcie wydało się z jego ust.
— Nie sądziłam, że będziesz w stanie mnie odkryć. I to wtedy, kiedy ledwo żyjesz. — powiedział kobiecy głos.
  — No świetnie! Najpierw porażka w walce, a teraz mam omamy! Czy ja umieram? Jak tak, to się nie godzę!

Próbował rozejrzeć się w każdym kierunku, ale upierdliwy ból mu na to nie pozwalał, coraz bardziej i bardziej, aż w końcu spowodował kolejny napad kaszlu. Tym razem, bardziej obfite były plamy krwi, niż sam kaszel.
  — Jesteś w okropnym stanie, a nadal mówisz, że chcesz żyć. — Kobiecy głos był słyszalny jeszcze bardziej.

Deidara odnosił wrażenie, że kobieta unosi się w powietrzu i lata wokół niego, aby nie mógł odczytać gdzie się znajduje. Lecz jej czakra była w jednym miejscu.
— Czemu chowasz się za drzewem, o które się opieram? Czyżbyś chciała mnie zabić, um! Jeżeli tak, to ci się nie uda, zmiotę cię z powierzchni ziemi swoją sztuką! — Gotowała się w nim krew, kiedy wiedział, że nie ma praktycznie żadnej szansy z przeciwnikiem. A na dodatek była nim kobieta, ot co!
— W takim razie, pokaż mi swoją sztukę blondasku!

Prolog trochę chaotyczny, ale to pierwszy który napisałam a na dodatek trzyma się kupy!
Jest dość krótki, wiem. Ale w końcu to prolog. Rozdziały będą długie, dlatego jeden na miesiąc powinien wystarczyć, um!
Spis Treści, Spamiarnia i inne duperele pojawią się już jutro.

Hinata Uchiha